Tytułowa Maggie (Greta Gerwig) ma pomysł na życie. Nie
wierzy w to, aby ktokolwiek wytrzymał z nią dłużej w związku, dlatego
postanawia znaleźć dawcę nasienia i samotnie wychowywać upragnione dziecko. Jej
plan komplikuje się z chwilą, gdy poznaje Johna (Ethan Hawke), profesora
antropologii pracującego na tym samym uniwersytecie co ona. John przeżywa
kryzys w swoim małżeństwie z kostyczną Georgette (Julianne Moore), co
naturalnie popycha go w stronę ciepłej i bezpośredniej Maggie. Główna bohaterka
filmu jeszcze kilkakrotnie zmieni swój życiowy plan, wykazując się przy tym
manipulatorskimi zdolnościami, którymi nie pogardziłby sam mistrz Machiavelli. Plan Maggie to bardzo nietypowa i
zwariowana komedia romantyczna, oparta na miłosnym trójkącie manipulantki oraz
dwojga egocentryków.
Maggie's Plan to pierwsza lekka
(romantyczna) komedia w dorobku reżyserki Rebeki Miller, prywatnie córki
dramatopisarza Arthura Millera i żony aktora Daniela Day-Lewisa. Rebecca Miller
po raz pierwszy zdobyła większy rozgłos w 2002 roku, kiedy to jej dramat Personal Velocity: Three Portraits
zdobył główną nagrodę jury na festiwalu Sundance. Później Miller stworzyła
jeszcze Balladę o Jacku i Rose (The Ballad of Jack and Rose) z 2005 roku
oraz Prywatne życie Pippy Lee (The Private Lives of Pippa Lee) z 2009
roku. Błyskotliwy scenariusz do Planu
Maggie Rebecca Miller napisała na podstawie oryginalnej historii autorstwa
Karen Rinaldi. Film debiutował w 2015 roku na Toronto International Film Festival,
z miejsca generując uznanie dla znakomitej obsady aktorskiej, w szczególności
zaś dla wybitnych komediowych kreacji Julianne Moore i Grety Gerwig.
Plan Maggie to film rozpisany na trzy koncertowo
zagrane główne role. Protagonistka obrazu, Maggie (rewelacyjna w swojej
naturalności Greta Gerwig), bardzo chce mieć dziecko. Pracuje na administracyjnej
posadzie na uniwersytecie w Nowym Jorku i przyzwyczajona jest do organizowania
sobie oraz innym życia. Zawodowo Maggie zajmuje się wprowadzaniem absolwentów
kierunków artystycznych na rynek pracy (przez co mówi o sobie jako o moście pomiędzy sztuką a handlem). Maggie nie ma partnera, ale szybko znajduje
potencjalnego dawcę spermy, kolegę ze studiów Guy’a (Travis Fimmel), który ma
jej pomóc w realizacji największego marzenia. Wtedy jednak sprawy przybierają
zgoła nieoczekiwany obrót za sprawą Johna (Ethan Hawke), wybitnego profesora antropologii
zatrudnionego na tej samej co Maggie uczelni. John i Maggie nawiązują
znajomość, nasza bohaterka szybko staje się pierwszą czytelniczką i krytyczką
pisanej przez Johna debiutanckiej powieści, dla której główną inspiracją jest
kryzys w małżeństwie Johna z Georgette (niesamowita Julianne Moore). Georgette
jest jeszcze bardziej wybitną pracownicą naukową z dziedziny antropologii
duńskiego pochodzenia, pracującą na Columbia University w Nowym Jorku. Skoncentrowana
na swoim naukowym dorobku chłodna oraz szalenie inteligentna Georgette zaniedbuje męża i dwójkę dzieci. I
tak rozpoczyna się romans Maggie z żonatym profesorem, który jeszcze nie raz
odmieni jej życiowe plany i wplącze w niekonwencjonalny miłosny trójkąt.
O sukcesie Planu Maggie przesądzają znakomity scenariusz autorstwa samej
Rebeki Miller oraz świetnie dobrana obsada aktorska. Film jest nieprzeciętnie
zabawny, w guście najlepszych komedii Woody’ego Allena. Nie bez kozery akcja
obrazu rozgrywa się w Nowym Jorku, a jej bohaterowie to egocentryczni
nowojorscy intelektualiści, skupieni na swojej pracy i ciągle wyrzekający na
nędzę swojego osobistego życia. Tacy właśnie są John i Georgette, coraz
bardziej się od siebie oddalający, ona skoncentrowana na swojej akademickiej karierze,
on na debiutanckiej powieści. Ten narcystyczny tandem dwójki
akademików-egocentryków mógłby z powodzeniem być zainspirowany klasyką Allena w
rodzaju Annie Hall czy Manhattanu. Szczególne brawa należą się
Julianne Moore, która w tym filmie daje prawdziwy popis swoich komediowych
umiejętności. Jako szorstka, kostyczna i apodyktyczna Georgette Julianne Moore
kreuje niezapomnianą komiczną personę, i to w dodatku całkowicie pozbawioną
poczucia humoru oraz przy użyciu (wydawałoby się) czysto dramatycznych technik
ekspresji… Jej Georgette to zimna i wyniosła Dunka z pochodzenia, mówiąca z
charakterystycznym, twardym akcentem i balansująca na granicy histerii oraz
nerwowego załamania.
Na
przeciwległym do Georgette biegunie zlokalizowana jest osobowość Maggie.
Grająca ją Greta Gerwig od dawna już postrzegana jest jako prawdziwa diva
amerykańskiego kina niezależnego, głównie dzięki udziale w takich filmach Noah’a
Baumbacha jak Greenberg, Frances Ha czy Mistress America. Intuicyjny i behawioralny styl gry Gerwig nadaje
jej Maggie cech niewymuszonej naturalności oraz otwartej, ciepłej
bezpośredniości. Wbrew pozorom chaotyczności tytułowa Maggie potrafi być jednak
zatwardziałą manipulantką, próbującą nieustannie sterować tak swoim życiem, jaki
i tym należącym do innych, bliskich jej osób. Maggie robi to jednak w tak
niewinny, niezdarny często sposób, że trudno mieć do niej o cokolwiek
pretensje, tym bardziej że sama ponosi związane z tym, nieoczekiwane zazwyczaj,
konsekwencje. Nie można wreszcie nie wspomnieć o występującej w filmie parze
najlepszych przyjaciół Maggie, małżeństwie Tony’ego i Felicii, granych brawurowo
przez Billa Hadera i Mayę Rudolph. Obecność w filmie tej pary aktorów (znanych
z występów w Saturday Night Live)
tylko zaostrza jeszcze komiczną szpicę filmu Miller. Plan Maggie to arcyzabawna komedia romantyczna, której liczne zwroty
akcji i (co za tym idzie) odmiany tytułowego ‘planu’ czynią z niej obraz
wdzięczny oraz nieprzewidywalny w warstwie fabularnej. Dobrze jest obejrzeć
czasem film, który potrafi nas jeszcze zaskoczyć (i zachwycić).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz