Obvious Child (Półsłodki ciężar). Komediantka przy nadziei.

          Donna Stern uwielbia opowiadać o swoim życiu prywatnym podczas występów w klubie jako stand-up’owa artystka. Nie ma to jak czerpać materiał z własnych tragikomicznych doświadczeń życiowych. Komediantka szybko jednak przekonuje się, że dzielenie się swoimi łóżkowymi sekretami z publicznością może mieć też niepożądane skutki uboczne. W filmie Obvious Child poznajemy perypetie dziewczyny z Brooklyn’u, która ma niewyparzony język i prawdziwy talent do stand-up comedy. Tak poza tym, to zostaje porzucona przez wieloletniego partnera, przeżywa poważny kryzys emocjonalny i zachodzi w niechcianą ciążę z przypadkowo poznanym w klubie chłopakiem. A cały ten dopust boży służy jako niezawodna trampolina do skoku w tzw. dorosłość i odpowiedzialność.

          Obvious Child to debiutancka komedia reżyserki Gillian Robespierre, pokazana po raz pierwszy na niezawodnym Sundance Film Festival w styczniu 2014 roku. Reżyserka i zarazem autorka scenariusza filmu została wyróżniona przez amerykańską National Board of Review nagrodą za najlepszy reżyserski debiut 2014 roku. Wiele pochwał i odznaczeń zebrała również aktorka Jenny Slate, odtwarzająca w filmie postać głównej bohaterki, Donny Stern. To przede wszystkim jej zjawiskowy performance uczynił z Obvious Child jedną z najlepszych i najśmieszniejszych komedii roku.

          Donna Stern (Jenny Slate) mieszka w nowojorskim Brooklynie, gdzie udziela się w lokalnym klubie jako obiecująca artystka komediowa. Poznajemy ją na tzw. życiowym zakręcie, kiedy to zrywa z nią długoletni partner, a ona, pod wpływem emocjonalnego kryzysu, idzie do łóżka z dopiero co poznanym Max’em (Jake Lacy). Rezultaty tego one night-stand’u nie dają długo na siebie czekać: wkrótce Donna zdaje sobie sprawę, że jest przy nadziei. Wspierana przez swoją najlepszą przyjaciółkę, Nellie (znakomita Gaby Hoffmann), decyduje się na aborcję. Sytuacja się jednak komplikuje, gdy sprawca niechcianej ciąży chce kontynuować znajomość z Donną...

          Obvious Child skonstruowany jest podług sprawdzonej formuły komedii romantycznej, jednak debiut Gillian Robespierre zdecydowanie przerasta i przekracza ten mocno już zdyskredytowany gatunek filmowy. W Stanach Zjednoczonych obraz otrzymał etykietkę ‘abortion movie’, co działa po troszę jak stygmat. Komedia romantyczna o aborcji brzmi cokolwiek ryzykownie, temat więc zarezerwowany jest ekskluzywnie dla kina niezależnego. I jak to na gruncie independent movies bywa, udało się zrobić świetny, niesamowicie zabawny film z aborcją w tle... Rzecz nie do pomyślenia w amerykańskim kinie mainstreamowym, trzymającym się starych i niewzruszonych zasad, które nakazują łączyć aborcję z ciężkim dramatem, na dodatek nie pozostawiając wątpliwości co do negatywnej oceny moralnej tego aktu. Nie należy jednak przy tym wyciągać wniosku, że dla wysilonego śmiechu autorka filmu przedstawiła poważny temat w wersji uproszczonej i zinfantylizowanej. Nic dalszego od prawdy. W Obvious Child aborcja wciąż pozostaje dramatem dla głównej bohaterki, jedną z najcięższych życiowych decyzji do podjęcia. Jest to jednak życiowy wybór, a nie koniec świata, można więc ubrać ciężki temat w lekką formę.

          Przewodnim tematem w reżyserskim debiucie Robespierre wydaje się jednak być nie aborcja, ale dojrzewanie głównej bohaterki. Donna Stern zbliża się nieubłaganie do 30-stki, a wciąż jest rozpieszczana przez rozwiedzionych ze sobą rodziców, nadal balansuje na granicy finansowej wypłacalności. Potrafi wszystko, nawet największą traumę, obrócić w opowiedziany na scenie klubu żart, wewnątrz jednak jest przerażona i niepewna siebie. Jenny Slate dokonała nie lada sztuki w kreacji postaci Donny. Stworzyła bohaterkę zarazem ciepłą i wzruszającą, jak i dziecinną oraz wkurzającą. Poczucie humoru Donny jest wyrazem jej samoświadomości, sposobem na radzenie sobie z poważnymi problemami w życiu, ale jest też równolegle biczem wymierzonym w najbliższych, pancerzem przeciwko wyzwaniom dorosłego życia. Donna Stern w interpretacji Jenny Slate to bohaterka impulsywna, nie dająca się łatwo okiełznać, pełna energii oraz sprzecznych emocji. Co dla nas jednak najważniejsze, to postać, której nie da się nie polubić.