Maggie's Plan (Plan Maggie). Manipulantka i dwoje egocentryków w miłosnym trójkącie.

          Tytułowa Maggie (Greta Gerwig) ma pomysł na życie. Nie wierzy w to, aby ktokolwiek wytrzymał z nią dłużej w związku, dlatego postanawia znaleźć dawcę nasienia i samotnie wychowywać upragnione dziecko. Jej plan komplikuje się z chwilą, gdy poznaje Johna (Ethan Hawke), profesora antropologii pracującego na tym samym uniwersytecie co ona. John przeżywa kryzys w swoim małżeństwie z kostyczną Georgette (Julianne Moore), co naturalnie popycha go w stronę ciepłej i bezpośredniej Maggie. Główna bohaterka filmu jeszcze kilkakrotnie zmieni swój życiowy plan, wykazując się przy tym manipulatorskimi zdolnościami, którymi nie pogardziłby sam mistrz Machiavelli. Plan Maggie to bardzo nietypowa i zwariowana komedia romantyczna, oparta na miłosnym trójkącie manipulantki oraz dwojga egocentryków.

          Maggie's Plan to pierwsza lekka (romantyczna) komedia w dorobku reżyserki Rebeki Miller, prywatnie córki dramatopisarza Arthura Millera i żony aktora Daniela Day-Lewisa. Rebecca Miller po raz pierwszy zdobyła większy rozgłos w 2002 roku, kiedy to jej dramat Personal Velocity: Three Portraits zdobył główną nagrodę jury na festiwalu Sundance. Później Miller stworzyła jeszcze Balladę o Jacku i Rose (The Ballad of Jack and Rose) z 2005 roku oraz Prywatne życie Pippy Lee (The Private Lives of Pippa Lee) z 2009 roku. Błyskotliwy scenariusz do Planu Maggie Rebecca Miller napisała na podstawie oryginalnej historii autorstwa Karen Rinaldi. Film debiutował w 2015 roku na Toronto International Film Festival, z miejsca generując uznanie dla znakomitej obsady aktorskiej, w szczególności zaś dla wybitnych komediowych kreacji Julianne Moore i Grety Gerwig.

          Plan Maggie to film rozpisany na trzy koncertowo zagrane główne role. Protagonistka obrazu, Maggie (rewelacyjna w swojej naturalności Greta Gerwig), bardzo chce mieć dziecko. Pracuje na administracyjnej posadzie na uniwersytecie w Nowym Jorku i przyzwyczajona jest do organizowania sobie oraz innym życia. Zawodowo Maggie zajmuje się wprowadzaniem absolwentów kierunków artystycznych na rynek pracy (przez co mówi o sobie jako o moście pomiędzy sztuką a handlem). Maggie nie ma partnera, ale szybko znajduje potencjalnego dawcę spermy, kolegę ze studiów Guy’a (Travis Fimmel), który ma jej pomóc w realizacji największego marzenia. Wtedy jednak sprawy przybierają zgoła nieoczekiwany obrót za sprawą Johna (Ethan Hawke), wybitnego profesora antropologii zatrudnionego na tej samej co Maggie uczelni. John i Maggie nawiązują znajomość, nasza bohaterka szybko staje się pierwszą czytelniczką i krytyczką pisanej przez Johna debiutanckiej powieści, dla której główną inspiracją jest kryzys w małżeństwie Johna z Georgette (niesamowita Julianne Moore). Georgette jest jeszcze bardziej wybitną pracownicą naukową z dziedziny antropologii duńskiego pochodzenia, pracującą na Columbia University w Nowym Jorku. Skoncentrowana na swoim naukowym dorobku chłodna oraz szalenie inteligentna Georgette zaniedbuje męża i dwójkę dzieci. I tak rozpoczyna się romans Maggie z żonatym profesorem, który jeszcze nie raz odmieni jej życiowe plany i wplącze w niekonwencjonalny miłosny trójkąt.

          O sukcesie Planu Maggie przesądzają znakomity scenariusz autorstwa samej Rebeki Miller oraz świetnie dobrana obsada aktorska. Film jest nieprzeciętnie zabawny, w guście najlepszych komedii Woody’ego Allena. Nie bez kozery akcja obrazu rozgrywa się w Nowym Jorku, a jej bohaterowie to egocentryczni nowojorscy intelektualiści, skupieni na swojej pracy i ciągle wyrzekający na nędzę swojego osobistego życia. Tacy właśnie są John i Georgette, coraz bardziej się od siebie oddalający, ona skoncentrowana na swojej akademickiej karierze, on na debiutanckiej powieści. Ten narcystyczny tandem dwójki akademików-egocentryków mógłby z powodzeniem być zainspirowany klasyką Allena w rodzaju Annie Hall czy Manhattanu. Szczególne brawa należą się Julianne Moore, która w tym filmie daje prawdziwy popis swoich komediowych umiejętności. Jako szorstka, kostyczna i apodyktyczna Georgette Julianne Moore kreuje niezapomnianą komiczną personę, i to w dodatku całkowicie pozbawioną poczucia humoru oraz przy użyciu (wydawałoby się) czysto dramatycznych technik ekspresji… Jej Georgette to zimna i wyniosła Dunka z pochodzenia, mówiąca z charakterystycznym, twardym akcentem i balansująca na granicy histerii oraz nerwowego załamania.

         Na przeciwległym do Georgette biegunie zlokalizowana jest osobowość Maggie. Grająca ją Greta Gerwig od dawna już postrzegana jest jako prawdziwa diva amerykańskiego kina niezależnego, głównie dzięki udziale w takich filmach Noah’a Baumbacha jak Greenberg, Frances Ha czy Mistress America. Intuicyjny i behawioralny styl gry Gerwig nadaje jej Maggie cech niewymuszonej naturalności oraz otwartej, ciepłej bezpośredniości. Wbrew pozorom chaotyczności tytułowa Maggie potrafi być jednak zatwardziałą manipulantką, próbującą nieustannie sterować tak swoim życiem, jaki i tym należącym do innych, bliskich jej osób. Maggie robi to jednak w tak niewinny, niezdarny często sposób, że trudno mieć do niej o cokolwiek pretensje, tym bardziej że sama ponosi związane z tym, nieoczekiwane zazwyczaj, konsekwencje. Nie można wreszcie nie wspomnieć o występującej w filmie parze najlepszych przyjaciół Maggie, małżeństwie Tony’ego i Felicii, granych brawurowo przez Billa Hadera i Mayę Rudolph. Obecność w filmie tej pary aktorów (znanych z występów w Saturday Night Live) tylko zaostrza jeszcze komiczną szpicę filmu Miller. Plan Maggie to arcyzabawna komedia romantyczna, której liczne zwroty akcji i (co za tym idzie) odmiany tytułowego ‘planu’ czynią z niej obraz wdzięczny oraz nieprzewidywalny w warstwie fabularnej. Dobrze jest obejrzeć czasem film, który potrafi nas jeszcze zaskoczyć (i zachwycić).