Love Lies Bleeding. Neo-noir na sterydach.

          Love Lies Bleeding to najnowszy thriller od amerykańskiego studia A24 w reżyserii brytyjskiej twórczyni Rose Glass, znanej ze swojego poprzedniego filmu Saint Maud, horroru psychologicznego, którego akcja rozgrywała się w małym nadmorskim miasteczku w Anglii. Love Lies Bleeding to z ducha w pełni amerykański film, portretujący kryminalny światek miasta w Nowym Meksyku pod koniec lat 80-tych XX wieku. Do miasteczka przybywa Jackie (Katy O’Brian), kulturystka w drodze na zawody bodybuilderów w Las Vegas. W lokalnej siłowni Jackie poznaje jej menedżerkę Lou (Kristen Stewart), a między obiema kobietami w mgnieniu oka pojawia się intensywna chemia. Chemii pomiędzy parą głównych bohaterek jest jeszcze więcej, od momentu kiedy Lou proponuje Jackie sterydy, mające pomóc tej ostatniej w wygraniu zawodów w Las Vegas. Sterydy to niejedyna nielegalna aktywność w Love Lies Bleeding. Jackie bardzo szybko orientuje się, że jej ukochana przynależy do przestępczej rodzinki, która trzęsie całym miastem, a na której czele stoi ojciec Lou, Lou Sr. (Ed Harris w zabójczej fryzurze). Jackie miała zatrzymać się w Nowym Meksyku tylko na chwilę, ale z każdym kolejnym dniem swojej obecności w mieście coraz bardziej zadurza się w Lou i coraz mocniej zaplątuje się w kryminalne układy najbliższej rodziny swojej kochanki.

          Najnowszy film Brytyjki Rose Glass to kryminalny thriller z gatunku neo-noir z elementami surrealizmu i czarnej komedii. Scenariusz Love Lies Bleeding to efekt współpracy Rose Glass i Polki Weroniki Tofilskiej (także scenarzystki głośnego serialu Reniferek Netflixa). Film pokazano po raz pierwszy na Sundance Film Festival w styczniu 2024 r. Od 2 sierpnia 2024 obraz można też oglądać na ekranach polskich kin. Love Lies Bleeding można w ciemno polecić wielbicielom surrealistycznych thrillerów autorstwa takich gigantów współczesnego kina jak David Lynch czy David Cronenberg.

         Lou (świetna jak zawsze Kristen Stewart) jest menedżerką w siłowni w nowomeksykańskim mieście. Jest rok 1989. Lou nie ma najlepszych relacji z rodziną. Jej ojciec, grany przez Eda Harrisa Lou Sr., jest lokalnym przestępczym bossem, a sama Lou nie chce mieć z nim nic do czynienia. Jej siostra, grana przez Jenę Malone Beth, pozostaje w przemocowym związku z JJ (Dave Franco), zatrudnionym z kolei na strzelnicy u swojego teścia. Lou Sr. jest także właścicielem siłowni, w której pracuje jego córka, a jego kryminalne macki oplatają właściwie całe miasto na amerykańskim południowym zachodzie. Życie zrezygnowanej i nagabywanej w sprawie ojca przez agentów FBI Lou zmienia się raptownie, gdy do miasta przybywa Jackie (Katy O’Brian), bodybuilderka w drodze na zawody kulturystyczne w Las Vegas. Między Lou i Jackie wybucha gwałtowne uczucie, zwiastujące odmianę w beznadziejnej egzystencji tej pierwszej. Gdy jednak Jackie zatrudnia się na strzelnicy u znienawidzonego ojca Lou, Love Lies Bleeding osuwa się w chaos samonakręcającej się przemocy, pompowanych na siłowni mięśni i wstrzykiwanych na potęgę sterydów.

          O ile reżyserski debiut Rose Glass, Saint Maud, traktował o młodej kobiecie owładniętej religijną obsesją, o tyle Love Lies Bleeding jest filmem o obsesji władzy i kontroli, a także o tym, do czego zdolni są posunąć się ludzie, aby tę władzę i kontrolę pozyskać oraz utrzymać. Osadzony w 1989 r. na amerykańskiej prowincji film Glass epatuje przemocą i fizyczną dominacją, niezbędnymi do egzekwowania władzy i kontroli w przestępczym świecie małego miasta w Nowym Meksyku. Atrybutami tej fizycznej dominacji są broń (strzelnica granego przez Eda Harrisa Lou Sr.) oraz fizyczna tężyzna, uskuteczniana na również należącej do niego siłowni. W obrazie Rose Glass nie tylko mężczyźni stosują przemoc i manifestują swoją fizyczną dominację. Naszprycowana przez Lou sterydami Jackie musi znaleźć ujście dla buzującego w niej testosteronu, intensywne ćwiczenia na siłowni i przygotowania do kulturystycznych zawodów w Las Vegas nie wystarczają jej do rozładowania napięcia, kiedy więc znajduje cel oraz inspirację, sama ucieka się do brutalnej fizycznej przemocy wobec tych, którzy w kulcie siły i patriarchalnej wyższości mężczyzn zostali wychowani. Wyglądająca na początku filmu na względnie niewinną i nieumaczaną w kryminalnym światku swojego ojca, Lou sama z upływem czasu pokazuje w Love Lies Bleeding swoje ciemniejsze oblicze, jako pierwsza proponuje Jackie sterydy, nieobce jej jest użycie broni, a z migawkowych retrospekcji wynika, że w przeszłości pomagała ojcu w jego kryminalnych porachunkach. W obrazie Glass jej dwie główne kobiece heroiny nie są przedstawione jako ofiary, co jest bardzo odświeżającą perspektywą zważywszy na to, że mamy do czynienia z rządzoną i kontrolowaną przez mężczyzn amerykańską prowincją w końcówce lat 80-tych XX wieku. Co jeszcze bardziej godne podkreślenia, bohaterki filmu Glass to mające ze sobą romans lesbijki, które potrafią aktywnie przeciwstawić się męskocentrycznemu światu dookoła i wziąć sprawy w swoje ręce, gdy sytuacja tego wymaga. Ta sprawczość Lou i Jackie w Love Lies Bleeding czyni z najnowszego dzieła Glass obraz feministyczny i queerowy jednocześnie, choć całe tło filmu i epoka, w której został on osadzony, są od feminizmu i queerowej afirmacji jak najbardziej odległe.

          Rose Glass nie uwspółcześnia w Love Lies Bleeding lat 80-tych, nie przydaje im sentymentalnej i nostalgicznej interpretacji z perspektywy ponad 35 lat od ich zakończenia. Urodzona w 1990 r. reżyserka odtwarza wiernie tę epokę w warstwie wizualnej, modowej i światopoglądowej, jednocześnie przemyca w swoim filmie swoją autorską perspektywę, wprowadza ważne dla siebie treści i konfrontuje je z brutalnym światem amerykańskiej prowincji 1989 roku. Mieszanka jest to iście wybuchowa, okraszona typowym męskim szowinizmem tamtego czasu (w punkt zagrany przez Dave’a Franco JJ, bijący na potęgę swoją żonę Beth, która jednak mimo przemocy wiernie przy swoim mężczyźnie stoi i cierpi w absolutnej ciszy). O ile postaci pokroju granej przez Jenę Malone Beth czy eks-dziewczyny Lou o imieniu Daisy (Anna Baryshnikov) podpadają jak najbardziej pod stereotyp kobiecych ofiar zdominowanego przez męską przemoc świata, o tyle główne bohaterki i zarazem kochanki, Lou i Jackie, redefiniują ten męski świat i wprowadzają do niego trochę romansu, czułości i ogólnie feministycznej energii.